Inca trail (12-15 dec)

Na de Valle Sagrada grondig onderzocht te hebben voelden we ons echt klaar voor de Inca Trail! Maar de volgende ochtend volgde toch een kleine teleurstelling toen bleek dat we met 36 in een groep zaten, de een al fitter dan de ander en de een al meer betaald dan de ander (sommigen betaalden het dubbele als ons). Ok, er waren 5 gidsen dus het klopte wat het agentschap zei: 8 personen per gids. Maar toevallige waren ze dus weer eens vergeten te zeggen dat ze samenwerken met ander agentschappen... Grr

Geestig he zo een groepje van max 8 personen...

Een goed voorteken, die arco iris.

 

 

 

 

Nu, we lieten het niet aan ons hart komen en begonnen aan de eerste 7 uur stappen richting onze eerst kampplaats in Wayllabamba (achteraf bleek dat het eigenlijk maar 4 uur stappen was). Onderweg mooie natuur en een gezellig lunchplaats. Toegegeven, het heeft ook wel zijn voordeel om te reizen met een agentschap: porters of lokale dragers zetten je tent op de in de regen, het eten word je voor de neus geschoven en er is thee à volonté (mate de coca)! Echt respect voor die porters, ze sleuren alles de bergen op, met aan hun voeten alleen rubberen sandaaltjes (zelf gemaakt uit versleten ottobanden).

Bovenop den eerste echte col, mucho lluvia op komst.

Dag twee zou de lastigste dag van de vier worden en dat bleek ook echt waar te zijn: zeven uur stappen en een hoogte van 1000m overbruggen, het laatste stuk met grote trappen. Die Inca´s waren toch kleine mannen? Waarom dan die grote trappen? Ook hier deden we er met een stuk of tien een stuk vlugger over dan werd gezegd (deden de coca blaren in onze dikke kaak er iets toe, of hebben we hier echt wel een betere conditie gekregen?), waardoor we al aangekomen waren op onze kampplaats voor een grote stortvloed rivieren van de paden en iedereen tot op hun slip nat maakte. Dat terwijl wij al van lekkere mate de coca en popcorn konden genieten en met de eerste tien het spelletje met de sigaretteblaadjes aan het spelen waren...

Dag drie werd een rustige maar wel prachtige dag om te stappen. We stopten veel bij ruïnes en om van het prachtige cloudforest te genieten!´s Avond deed een pintje ons echt goed, eentje maar want het was er veel te duur en de volgende morgen moesten we al om drie uur uit de veren.

En uiteindelijk dag vier, het moment van de waarheid: we zouden Machu Picchu (of oude berg) zien. Of dat was toch het plan, de wolken dachten er echter anders over aan de Initi Punku. Normaal zie je vanaf deze zonnepoort het typische plaatje van Machu Picchu met daarachter de Huayna Picchu (of nieuwe berg) en het betekent dat je de Heilige Stad bereikt hebt. Niets dus van dit mooie plaatje en een klein beetje teleurstelling was er wel. Maar treuren helpt niet en met een stuk of tien besloten we dan maar om te proberen de Huayna Picchu te beklimmen. Proberen, want er mogen maar 400 mensen per dag op de 'nieuwe berg' en het is dus helemaal niet zeker of je er nog bij kan. Lopen dan maar, gelukkig bergaf, om dat plaatsje te bemachtigen! En ja hoor we hebben het gehaald, tussen tien en elf konden we de berg beklimmen.
Ondertussen had de zon het gevecht met de wolken gehaald en kregen we het beste weer dat je maar kon wensen! Eerst kregen we een uitstekende uitleg van onze gids over Machu Picchu. Nu waren we echt overtuigd: die Inca´s waren zotte mannen! Ik had er graag eens eentje ontmoet...
Dat de Huayna Picchu geen bergje is om zomaar eens op te lopen hebben we ook ondervonden. Na drie dagen trekken met een rugzak en slapen op een keihardmatje kruipt de vermoeidheid toch wel wat in de kleren, zeker als je nog eens honderden trappen op moet. Maar het uitzicht over Machu Picchu was fantastisch!

Superman mocht niet ontbreken.

Schitterende orchidee die vrij vertaalt uit het Quechua ´je zult wenen´ genoemd wordt.

Zie je daar vanop Init Punku de Machu Picchu? Dat is de beloning als je 4 dagen klimt...

Zicht op de Machu Picchu vanop de Wayna Picchu.

En daar doen we het voor, het schoonste monument van Zuid-Amerika.

De pisco sour was sour verdiend!

 En om te eindigen met een cliché: Machu Picchu is net als de eifeltoren in Parijs, het vrijheidsbeeld in NY en het stadhuis van Poperinge. Je moet het eens gezien hebben in je leven!