Na een goeie maand Peru en de Machu Picchu vers in het achterhoofd gaat het richting Puno waar we een bus kunnen nemen die ons over de grens met Bolivië kan loodsen. De uiteindelijke grensovergang verloopt heel vlot (wat niet kan gezegd worden van een Duits Koppel dat blijkbaar geen stempel in hun pas had om in Peru te mogen verblijven en dus aan de grens met Bolivië door de Peruaanse gedarmen als illegaal werd beschouwd. Ik werd gevraagd als tolk Duits-Engels-Spaans maar moest na een tijdje mijn mond houden of ik mocht ook een tijdje langer in Peru blijven). Op onze bus richting het eerste echte Boliviaanse stadje, Copacabana, aan het Titicacmeer, een Canadees uit Vancouver op de dool ontmoet, genaamd Trevor. Annebel en ik besloten hem te adopteren als onze zoon en ons de volgende dagen over hem te ontfermen (het bleek achteraf een schitterende gast te zijn).
Aangekomen in Copacabana bleek het stadje allesbehalve het exotische karakter te hebben, dan wat de naam liet uitschijnen. Gelukkig was er het Titicacameer (schitterende naam toch? En betekent eigenlijk Rots van de Puma) en Isla del Sol, 1 van de grotere eilanden in het immense meer. Samen met onze adoptiefzoon, die nog aan het ontkateren was, een enkele boottocht richting het eiland ondernomen. Omdat Annebel ondertussen ook ziek geworden was (buik- en zeeziek) in het zuidelijk deel van het eiland, Yumani, gebleven en er slapinge gezocht en gevonden met uitzicht op het meer. ´s Avonds overheerlijke trucha (forel) recht uit het meer geproefd.
 |
| Zieke Annebel... |
Na een goeie nachtrust vertrekken we s morgens om het eiland, met zijn 2500 inwoners, ruines, kleine dorpjes (dat doet denken aan 1 of ander Grieks eiland) van zuid naar noord te doorkruisen. Staalblauwe hemel, het alomtegenwoordige meer en geestig gezelschap, wat moet een mens meer? In Cha´llapampa de boot teruggenomen en een nachtje Copacabana ondergaan, na eerst de plaatselijke specialiteit Picco Macho (pikante boel voor een echte macho) achter de kiezen gepropt te hebben.
 |
| Grieks gevoel op Isla del Sol |
 |
| Ondergetekende en Trevor, the Canadian guy. |
Zondag, bedevaartsdag in Copacabana, dat denken althans de Bolivianen. Wanneer we onze bus richting Lima nemen stromen ze toe. Wij, nog steeds met Trevor, ondertussen richting het nauwste deel van het Titicacameer om er in gammele bootjes met bus en al overgezet te worden, hopend dat ons passagiersbootje eerder aanmeert dan de schuit met onze bus, het zou niet de eerste keer zijn dat de bus aan de overkant met een aantal passagiers minder vertrekt… Op naar La Paz in de bergen!
 |
| Vamos a La Paz! |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten