Vamos a Peru, adios Ecuador!

Na Isla de la Plata begon de roep van de Alpaca's, panfluiten, tamme tummi's en poncho's steeds luider te klinken. Vooraleer we hieraan wilden toegeven eerst nog de grootste stad in Ecuador, Guayaquil, een blitzbezoek gebracht. De meest bruisende stad van Ecuador, totaal anders dan Quito: hier heerst meer een Zuiderse sfeer met alle voor en nadelen (zet Zweden en Italianen bij elkaar en je kunt je er er ongeveer een beeld van vormen). De Malecon 2000 (een schitterende wandelweg langs de Rio Guayas), Las Peñas (oudste stadsgedeelte waar eens vissers en piraten zaten te keuvelen) en Cerro Santa Anna (nieuwe zakendistrict) aangedaan.
Volgende noodzakelijke stop op onze uittocht uit Ecuador was Cuenca, het Brugge van Ecuador (met dan dat verschil dat ze er geen goeie voetbalploeg hebben en neen ik heb het niet over de Cercle). In Cuenca voor het eerst ook wat pre-Incaruines bezocht (want zoals een aantal van onze massale volgers :-) terecht opmerkten, is Ecuador vooral een land van de natuur en niet zozeer cultuur of archeologische sites).
Ecuador mag je echter niet verlaten zonder een Cavia of Guinnees biggetje te hebben verorberd. Ecuatorianen en dan vooral de inwonders van de stad Loja beweren meesters te zijn in het bereiden van het aaibare, lieve diertje. En het zal wel zijn dat we dat Piet Huysentruyt-gewijs proefondervindelijk onderzocht hebben...

Guayaquil





Montecristi's of Panama's in Cuenca

Ook deze vuilaard moet soms eens gewassen, getrimd en geschoren worden...

Cuy Picante of cavia in Loja. Zie je de tandjes en die paar haartjes?

Adios Ecuador!

Isla de la Plata - Puerto Lopez (7 - 10nov)

Na Mama Negra weer tijd voor wat serieuzer werk en dus richting Peurto Lopez. In Peurto Lopez niet veel te zien, maar wel de ideale uitvalsbasis voor Isla de la Plata (ofte poor person´s Galapagos met jawel de bleu footed boobies) en parque nacional Machalilla (droog tropisch woud met wat ongerepte stranden).

Blauwe voetjes...

rode voetjes...

of een zorro-masker. U zegt het maar.

Parque nacional Machalilla

Mama Negra (6 nov)

Zoals wij de processie van Poperinge kennen waarbij een mirakelbeeld wordt rondgedragen, zo kennen ze in Latacunga er ook 1. De start is ongeveer hetzelfde met het ronddragen van een mirakelbeeld die de stad moet beschermen tegen de Cotopaxi, maar dan stopt ook elke vergelijking. Van folkloristische dansgroepen, tot Oilstersche Janetten (waar ze die haalden?), van venten die op hun rug ashangas of opengesneden, geroosterde varkens versierd met drank, geroosterde cavia´s en sigaretten dragen tot huacos of heksen die omstaanders zuiveren door ze te kietelen met onkruid en dode cavia´s en te bespuwen met goedkope alcohol (Annebel kan het  weten). Ondertussen werd iedereen in het rond getracteerd op kokosalcohol en andere vreemde substanties.

Rare mannen met varkens op de rug...

Annebel tijdens haar zuiveringsproces (dat we daarvoor zover moeten reizen)!

De politie, uw vriend?

 

 

Mama Negra

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Na de processie wast kermis en werd er menig drankje en danspasje verzet. Unieke sfeer en een enige kans om dit eens aan de lijve te mogen meemaken.

Water in Baños en sneeuw op de Cotopaxi (3-5 nov)

Richting Baños afgezakt om er wel na te gaan of het water er wel echt zo heilig is. Baños is een dorpje aan de voet van de Tungurahua vulkaan en er zijn heel wat helende warmwaterbronnnen te vinden. Besloten de daad bij het woord te voegen en eens te voelen hoe een stoombad en daarna een koude douche ons zou bevallen om het daarna wat ruiger aan te pakken en extreem te gaan raften (geen beeldmateriaal want het was dan ook extreme).

Vreemde ervaring om 's morgensvroeg in je slipje in een houten box te kruipen met je hoofd in een gat en dan maar gas geven...

Zo'n dingen zijn niet abnormaal in Ecuador. Een vrachtwagen vol 'kiekestront' wijkt uit voor onze bus om daarna gestaag maar zeker tegen de vlakte te gaan...

Op 5 november een eendaagse richting Cotopaxi ondernomen, de hoogste actieve vulkaan (5897m) ter wereld. Na lang twijfelen toch niet de top beklommen, maar toch tot op iets meer dan 5000m gestegen net waar de gletsers en de sneeuwgrens zich bevinden. De ervaring was er niet minder om, de duizeligheid en het kopzeer waren ook van de partij.

Dat stukje berg deden we niet, de rest wel.

Een klassieker: de wilde paarden aan de voet van de Cotopaxi.

Quilotoaloop (31 okt - 2 nov)

Vanuit Latacunga (een stad waar niet veel te beleven valt, maar op  6 november vond er wel de grootste folkloristische processie van Ecuador plaats) vertrokken, richting Quilotoa om er een 2 daagse trektocht tot aan het kratermeer van de uitgedoofde vulkaan  Quilotoa te ondernemen. Volgens sommigen is dit het mooiste stuk van Ecuador.

 

Nog geen puist hoog en al dinero's durven vragen aan 4 gringo's.

De tocht gaat vanuit het dorpje Isinlivi naar Chugchilan om daarna door te trekken naar Quilotoa. Na heel wat omzwervingen (oa verkeerde bus die ons achterlaat in een dorpje op zondag vanwaaruit vertrekken onmogelijk is, tenzij in de laadbak van een pickup) met onze 2 metgezellen (2 prettig gestoorde en supersympathieke Belgen) Chris en Jef uit Leuven de tocht aangevat. Schitterende landschappen, kleine dropjes, wilde natuur, wereldvreemde mensen, hoogteverschillen, zon, zweet, arroz con pollo, kou, mist, wolken, ... alle zintuigen worden geprikkeld maar de beloning is er dan ook 1 om u tegen te zeggen; een schitterend kratermeer.

Het kratermeer met de Laguna Quilotoa op 3914m.

En geestig dat het was...